Heinsberg

Pierwsze wzmianki o Heinsbergu jako mieście można znaleźć w dokumencie z roku 1255, wystawionym przez Heinricha von Sponheim, pana Heinsbergu.

Wielki pożar miasta w 1683 roku zniszczył całe dolne miasto wraz z ratuszem, który znajdował się swobodnie na rynku.

Urzędem Heinsbergu były sądowo podzielone na sześć obszarów, zwanych Dingstühle lub Schöffengerichte. Dla nich Sąd Miejski w Heinsbergu był wyższą instancją sądową.

W 1794 roku francuskie wojska rewolucyjne pod dowództwem generała Jourdana przesunęły się aż do Ruru, podczas gdy Austriacy mieli również swoje posterunki w Heinsbergu w celu obrony.

Po wojnach wyzwoleńczych przeciwko Napoleonowi i podczas reorganizacji Europy na kongresie wiedeńskim w 1815 roku, obecne burmistrzostwo Heinsbergu przeszło w 1816 roku pod panowanie Prus i stało się stolicą powiatu.

Po I wojnie światowej od 1918 do 1919 roku najpierw stacjonowały tam wojska francuskie, a następnie do 1926 roku wojska belgijskie (okupacja aliantów nad Renem). W 1932 roku dawne powiaty Heinsberg i Geilenkirchen zostały połączone, a Heinsberg utracił status siedziby powiatu.

Heinsberg było znane jako północny koniec Linii Zygfryda (Westwall). W 1944 roku tymczasowo utworzono linię obrony w kierunku północnym (Maas-Rur-Stellung).

1 lipca 1969 roku miejscowości Aphoven, Schafhausen i Unterbruch zostały włączone do gminy Selfkantkreis Geilenkirchen-Heinsberg zgodnie z ustawą o restrukturyzacji gmin. W wyniku reorganizacji samorządowej zgodnie z ustawą aachen-gesetz, 1 stycznia 1972 roku Heinsberg stało się stolicą nowego powiatu Heinsberg.